آینده تامین برق: دیوان محاسبات خواستار اتخاذ \تصمیمات فوری\ است
دیوان محاسبات در یادداشت موضوعی منتشر شده در 18 نوامبر تأکید می کند اینورتر آیمستر که ساخت وسایل جدید تولید، اعم از هسته ای یا تجدیدپذیر، اکنون خواستار «تصمیمات فوری» برای تضمین تامین برق تا سال 2040 است. قضات لازم می دانند که در مورد انتخابی که باید انجام شود، بحثی برگزار شود، که چالشی است که هم تکنولوژیکی و هم صنعتی است و پیامدهای قابل توجهی از نظر اشتغال و توسعه منطقه ای دارد.
energies© DR با سهام Adobe
پس از گزارش اخیر مدیر شبکه RTE، دیوان محاسبات نیز به نوبه خود قصد دارد از طریق انتشار یادداشت فنی در 18 نوامبر که خواستار «پیش‌بینی کنترل ریسک های فنی، فنی و مالی» در این زمینه. قضات با تهیه فهرستی از تولید الکتریسیته شروع می‌کنند، در حدود 530 تا 550 تراوات ساعت در سال در سال‌های اخیر (500 تراوات ساعت برای سال 2020)، که تقریباً 70 درصد آن توسط راکتورهای هسته‌ای تأمین می‌شود، که دو سوم آن قبل از سال 2050 تولید متوقف می‌شود. .
ناوگان هسته ای جدید: "عدم اطمینان" در مورد هزینه ها و ضرب الاجل ها
«این واقعیت که ده سال پیش انتخاب‌های مربوط به ترکیب برق انجام نشده است، ما را ملزم می‌کند که همانطور که در برنامه انرژی چند ساله (PPE) مصوب مارس 2020 پیش‌بینی شده است، نیاز به تمدید تا 60 سال را یکپارچه کنیم. بخشی از پارک با محدودیت های ایمنی و خطرات ناشی از گذر پنجمین بازدید ده ساله ناشی از آن است.»
در عین حال، آنها نسبت به "ابهامات" بر توانایی ساخت ناوگان هسته ای جدید "در زمان و با هزینه های معقول" هشدار می دهند، در حالی که رئیس جمهور مکرون به تازگی تصمیم به راه اندازی یک برنامه هسته ای جدید گرفته است. با این حال، ساخت ابزارهای جدید تولید برق - اعم از هسته ای یا تجدیدپذیر - مستلزم "سرمایه گذاری مالی قابل توجهی" است و "هم اکنون خواستار تصمیم گیری های فوری برای تضمین عرضه ما تا دهه 2040 است"، در حالی که به برق در بسیاری از بخش ها نیاز دارد. تحرک، صنعت، گرمایش و غیره) باید افزایش یابد تا استفاده از سوخت های فسیلی کاهش یابد.
دادگاه با یادآوری "انحراف در مهلت های ساخت" برای تنها رآکتور EPR نسل جدید، در فلامنویل (مانش)، بر "عدم اطمینان از نظر توانایی ساخت ناوگان جدید راکتورها در مهلت های زمانی معقول و با هزینه های معقول" تاکید می کند. EDF پیشنهادی به دولت ارائه کرده است که در ابتدا 6 مدل جدید EPR (EPR2) با هزینه ساخت 46 میلیارد یورو بسازد. اما قضات متذکر می شوند که حفظ سهم 50 درصدی انرژی هسته ای در تولید برق پس از سال 2050 بسیار بیشتر (تا «25 تا 30») نیاز دارد. "مسئله تعداد سایت های موجود را مطرح می کند". آنها همچنین خاطرنشان می کنند که EDF به تنهایی قادر به تامین مالی ساخت و سازهای جدید نخواهد بود و "اشتراک ریسک با دولت" ضروری است.
چالش‌های به همان اندازه مهم برای انرژی‌های تجدیدپذیر جدید
اما هسته‌ای تنها چیزی نیست که پرسش‌هایی را مطرح می‌کند: «چالش‌هایی که باید برای انرژی‌های تجدیدپذیر جدید به همان اندازه مهم به نظر می‌رسند». حتی اگر هیچ عدم قطعیت فناوری در سمت باد یا خورشید وجود نداشته باشد، آنها با موانع دیگری روبرو می شوند. به ویژه، مسئله ذخیره سازی آنها "با هزینه مقرون به صرفه" وجود دارد. بدون فراموش کردن مشکلات نصب «به دلیل محدودیت‌های جغرافیایی یا نظارتی»، حتی «مشکلات مقبولیت اجتماعی، هم برای نیروی بادی خشکی و هم برای پارک‌های فراساحلی در سواحل فرانسه» و «به میزان کمتر»، «تعارض‌ها» استفاده در بخش کشاورزی برای نیروگاه های خورشیدی بسیار بزرگ روی زمین».
در مورد جایگزینی گاز فسیلی با گاز سبز به عنوان وسیله ای برای تولید الکتریسیته، «مسئله هزینه و محدودیت های ابزار تولید بیوگاز و همچنین ارتباط استفاده از آن برای تولید الکتریسیته به جای تزریق به انرژی، مطرح خواهد شد. نویسندگان یادداشت معتقدند شبکه گاز یا تامین ناوگان اتوبوسرانی یا کامیونی ارائه دهنده خدمات محلی است. در نهایت، استفاده از هیدروژن به عنوان وسیله ای برای تولید و ذخیره سازی، «که تنها در صورتی امکان پذیر است که توسط فرآیندی تولید شود که خود کربن زدایی شده باشد»، قضات اصرار دارند، همچنین مستلزم «افزایش ابزار تولید برق» است.